Герулы Юстиниана в Северном Иллирикуме и их археологические следы
Закрыть
Conţinutul numărului revistei
Articolul precedent
Articolul urmator
972 0
SM ISO690:2012
ИВАНИШЕВИЧ, Вуядин, КАЗАНСКИЙ, Михаил. Герулы Юстиниана в Северном Иллирикуме и их археологические следы. In: Stratum plus, 2010, nr. 5, pp. 147-157. ISSN 1608-9057.
EXPORT metadate:
Google Scholar
Crossref
CERIF

DataCite
Dublin Core
Stratum plus
Numărul 5 / 2010 / ISSN 1608-9057 /ISSNe 1857-3533

Герулы Юстиниана в Северном Иллирикуме и их археологические следы

Pag. 147-157

Иванишевич Вуядин, Казанский Михаил
 
Universitatea din Paris
 
 
Disponibil în IBN: 28 noiembrie 2013


Rezumat

The authors attempt to trace archaeological evidence of Heruli, who were East Germanic federates in Eastern Roman Empire, whom Justinian settled along the border on the Danube River, near the fortress of Singidunum (modern Belgrad). According to Procopius of Cesarea, the Heruli's army numbered 4500 warriors, which implies that their total population could be up to 20,000—25,000 people. This number could not fit in a relatively small fortress of Singidunum, therefore, the Heruli must have occupied some other fortified localities in Northern Illyricum. Germanic necropoles of 6th century are known both in Singidunum and in the neighbor town of Viminacium (modern Požarevac). Judging by these finds, the Heruli were a mixed population, their culture combining elements typical of both Eastern and Elba Germans, such as Lombards and Thuringians. Such cultural heterogeneity is typical of early medieval barbaric military-political formations spread during the Great Migrations. Some finds in the same sector of the Danube border — North Germanic fibula from Kasiodol and a golden necklace from Udovice — confirm the account of written records about the contacts between the Heruli and Scandinavia.

Subiectul acestui articol este identifi carea urmelor arheologice ale herulilor, federaţilor est-germanici ai Imperiului Roman de Est, instalaţi de Justinian pe hotarul dunărean, în raionul castrului Singidunum (or. Belgrad de azi). Potrivit lui Procopius din Cezareea, oastea herulilor număra 4500 militari, ce presupune un număr total al populaţiei herulilor de 20000—25000 oameni. O asemenea cantitate de populaţie nu avea cum să fie amplasată în castrul relativ modest Singidunum, prin urmare, herulii populau în mod evident şi alte puncte fortificate ale Illiricum-ului de nord. Necropolele germanice din sec. VI sunt cunoscute atît în Singidunum, cît şi în oraşul vecin Viminacium (or. contemporan Pojarevac). În baza acestor descoperiri, se poate deduce, că herulii reprezentau o populaţie mixtă, în cultura cărora s-au asociat elemente, caracteristice atît pentru germanicii din est, cît şi pentru cei de pe Elba, precum langobarzii sau thuringii. O asemenea eterogenitate culturală este tipică pentru formaţiunile barbare militar-politice din epoca medievală timpurie. Unele vestigii din acelaşi sector al hotarului dunărean — fi bula nord-germanică din Casiodol şi colierul de aur din Udovice — confi rmă datele izvoarelor scrise cu privire la contactele herulilor cu Scandinavia.

Статья посвящена выявлению археологических следов герулов, восточногерманских федератов Восточной Римской империи, расселенных Юстинианом на дунайской границе, в районе крепости Сингидунум (совр. г. Белград). По свидетельству Прокопия Кесарийского, герульское войско составляло 4500 бойцов, что предполагает общую численность герулов в 20000—25000 человек. Такое количество населения не могло разместиться в сравнительно небольшой крепости Сингидунума, герулы, несомненно, занимали и другие укрепленные пункты Северного Иллирикума. Могильники германского населения VI в. известны как в самом Сингидунуме, так и в соседнем городе Виминациум (совр. Пожаревац). Судя по этим находкам, герулы представляли собой смешанное население, в культуре которого сочетались элементы, характерные как для восточных, так и для эльбских германцев, таких как лангобарды или тюринги. Подобная культурная гетерогенность типична для раннесредневековых варварских военно-политических образований эпохи переселения народов. Некоторые находки в том же секторе дунайской границы — северогерманская фибула из Касиодола и золотое ожерелье из Удовице — подтверждают данные письменных источников о контактах герулов со Скандинавией.

Cuvinte-cheie
герулы, Иллирикум, Юстиниан, Сингидунум,

могильники