Scythian quiver (gorytos?) from the Býčí skála cave in Moravia J. Wankel’s exceptional discovery in 1872 in the Býčí skála cave, Moravia, will forever remain an interpretational puzzle and the source of various hypotheses. At present, however, the most reliable interpretation of this discovery is the ‘sacrificial site’. However, every opinion in the discussed matter must still begin from the set of artefacts collected by J. Wankel, his description of their distribution in the cave and the context of their deposition. The fact that a single place yielded finds so diverse in terms of style, function and provenance, offers in itself tremendous scope for interpretation. One of the most interesting aspects is the presence of Scythian-type elements among the artefacts unearthed in Býčí skála as identified by J. Skutil. In his view, Scythian finds from Býčí skála included ‘characteristic arrow-heads’ as well as a ‘stylised hand’ and ‘tubular object’ (vorvarka) made of bronze. Therefore, it seems that at certain moment in the late 6th century or around the transition between the 6th/5th centuries BC, a quiver or gorytos with arrows, typical of the ‘Scythian world’, was left in the entrance to the Býčí skála cave. An obvious question occurs: whether the quiver (gorytos), which was typically Scythian in terms of both style and symbolism, was deposited as a kind of votive offering of a foreign provenance, or did it belong to somebody who was somehow connected with the function of the place?

Tolba scitică (gorytos?) din peştera Býčí skála în Moravia Descoperirea excepţională a lui J. Wankel din 1872 în peştera Skala Býčí, Moravia, va rămâne pentru totdeauna o enigmă şi sursă pentru diverse ipoteze. Cu toate acestea, în prezent interpretarea cea mai plauzibilă a acestei descoperiri este drept „loc de sacrificiu”. Însă orice punct de vedere cu privire la subiectul în discuţie ar trebui să înceapă de la complexul artefactelor colectate de J. Wankel, de la descrierea lui originală a localizării obiectelor în peşteră şi a contextului descoperirii lor. Însuşi faptul că într-un singur loc au fost colectate piese care diferă ca stil, funcţie şi origine, oferă deja o gamă largă de interpretări. Unul dintre cele mai interesante aspecte este prezenţa printre artefactele descoperite în Býčí Skála a unor elemente de tip scitic, identificate de J. Skutil. Conform opiniei lui, descoperirile scitice includ „vârfuri tipice de săgeţi”, dar şi o „mână stilizată” şi un „obiect tubular” de bronz. Astfel, se pare că la un anumit moment, la sfârşitul sec. VI sau la hotarul dintre sec. VI şi V î.Hr., o tolbă cu săgeţi (sau gorytos), specifică pentru „lumea scitică”, a fost lăsată la intrarea în peşteră Býčí skála. Apare o întrebare evidentă: dacă tolba (gorytos), stilul şi simbolismul căreia sunt tipic scitice, a fost depusă ca un fel de dar votiv de origine străină, sau a aparţinut cuiva care a fost într-un fel în legătură cu funcţia acestui loc?

Scytyjskie znaleziska w jaskini Býčí skála Potencjał poznawczy niezwykłego odkrycia dokonanego przez J. Wankla w jaskini Býčí skála na Morawach w 1872 roku, na zawsze pozostanie interpretacyjną zagadką i źródłem różnorodnych hipotez. Obecnie najbardziej wiarygodna w ocenie tego znaleziska jest koncepcja „miejsca ofiarnego”. Punktem wyjścia wszelkich opinii jest jednak nadal zestaw pozyskanych przez J. Wankla znalezisk i jego relacja dotycząca ich rozmieszczenia w przedsionku jaskini, a także kontekst zalegania. Już w samym fakcie znalezienia w jednym miejscu tak różnorodnych pod względem stylistyki, funkcji i pochodzenia znalezisk, kryją się bogate treści interpretacyjne. Jedną z takich przesłanek jest obecność wśród znalezisk pozyskanych z Býčí skála, elementów typu scytyjskiego. Ich jednoznaczną ocenę przedstawił w swoim czasie J. Skutil. Według niego, zestaw scytyjskich znalezisk z Býčí skála to; „charakterystyczne grociki strzał” oraz wykonane z brązu, „stylizowana ręka” i „rurkowata nasada” (warwarka). Zestaw tych znalezisk zdaje się sugerować, że w przedsionku jaskini Býčí skála pozostawiono, gdzieś pod koniec VI lub około przełomu VI/V w. p.n.e., typowy dla „świata scytyjskiego” kołczan lub sajdak wraz z zawartością. Nasuwa się oczywiste pytanie, czy scytyjski – w sensie formalno-stylistycznym, ale też symbolicznym – kołczan (sajdak), został tu zdeponowany jako swoiste „wotum” obcego pochodzenia, czy też był własnością osoby, którą los związał w jakiś sposób z funkcją tego miejsca.